สิงโตแอฟริกา - นักล่าที่แข็งแกร่งซึ่งมีขนาดเท่ากับเสือตัวที่สอง ตั้งแต่สมัยโบราณพลังของสิงโตได้รับการยอมรับในอาณาจักรสัตว์แห่งธรรมชาติ ภาพบนเสื้อแขนธงประติมากรรมเป็นสัญลักษณ์ของพลังและความแข็งแกร่ง น่าเสียดายที่แม้แต่กษัตริย์แห่งธรรมชาติในทุกวันนี้ยังต้องการความช่วยเหลือ แต่ก็ต้องได้รับการปกป้องจากการถูกทำลายโดยมนุษย์
ต้นกำเนิดของมุมมองและคำอธิบาย
รูปถ่าย: สิงโตแอฟริกา
สิงโตแอฟริกันเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่ที่กินสัตว์เป็นอาหารตัวแทนของเสือขนาดใหญ่จากตระกูลแมวขนาดใหญ่ สิงโตทั้งหมดสามารถแบ่งออกเป็นเอเชียและแอฟริกาในขณะที่ขนาดของบุคคลจากกลุ่มหลังมีความน่าประทับใจมากขึ้น สายพันธุ์นี้วิวัฒนาการในแอฟริกาเมื่อประมาณ 1 ล้านปีก่อน บนดินแดนของยุโรปในอิตาลีพบแร่ธาตุโบราณซึ่งมีอายุประมาณ 700,000 ปี
ผู้เชี่ยวชาญระบุหลายชนิดย่อยของสิงโตแอฟริกา:
- สิงโตป่าอนารยชนหรือแอฟริกาเหนือมีความโดดเด่นด้วยขนาดที่ใหญ่เป็นพิเศษ แต่ในป่าพวกเขาไม่ได้เกิดขึ้นอีกต่อไปเนื่องจากพวกมันถูกกำจัดโดยมนุษย์อย่างสมบูรณ์ สวนสัตว์ทั่วโลกมีสิงโตประมาณอนารยชนประมาณหนึ่งร้อยตัว แต่พวกมันไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นสายพันธุ์แท้อีกต่อไป
- มาไซไลออนซึ่งเป็นสัตว์ที่มีขนแผงคอยาวมาก
- เซเนกัลเป็นสิงโตที่เล็กที่สุดในแอฟริกาทั้งหมดมันเป็นสายพันธุ์ย่อยที่คล้ายกับสายพันธุ์เอเซียติกมากที่สุด
- Congolese - ใช้ชีวิตในยูกันดา
- สิงโตแอฟริกาทางตะวันตกเฉียงเหนือเป็นสายพันธุ์ย่อยที่มีสีอ่อนมาก
- สิงโต Transvaal - ยังแตกต่างในมิติที่น่าประทับใจอุ้งเท้ายาว
- ความแตกต่างทางพันธุกรรมระหว่างสิงโตแอฟริกันและเอเชียนั้นไม่สำคัญเท่ากับความแตกต่างทางพันธุกรรมระหว่างเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่แตกต่างกัน
ลักษณะและคุณสมบัติ
รูปถ่าย: สิงโตแอฟริกาลักษณะเป็นอย่างไร
ตัวแทนของแมวประเภทนี้มีลักษณะแตกต่างกันในเพศ เพศผู้มีความโดดเด่นด้วยขนาดที่ใหญ่กว่าและมีขนยาวสีเขียวซึ่งสามารถเติบโตได้สูงถึง 40 เซนติเมตร ในบางสายพันธุ์ผมไม่เพียง แต่จะเติบโตบนศีรษะ แต่ยังอยู่ที่คอหน้าอกบางครั้งก็สร้างแผงคอขนาดใหญ่หนึ่งเดียว เซเนกัลสิงโตมีขนที่ค่อนข้างเบาบางและสั้น ในทุกสิงโตหางตกแต่งด้วยพู่เล็ก ๆ ซึ่งภายในมีกระดูกโค้งเล็ก ๆ
ร่างกายของสิงโตนั้นมีกล้ามเนื้อและยืดหยุ่นมาก ขนาดและน้ำหนักของร่างกายขึ้นอยู่กับชนิดย่อย น้ำหนักสูงสุดที่บันทึกอย่างเป็นทางการคือ 370 กก. ที่มีความยาวลำตัวมากกว่า 3.6 ม. น้ำหนักเฉลี่ยของเพศชายอยู่ระหว่าง 180-220 กก. และตัวเมียประมาณ 130-150 กิโลกรัม ที่เหี่ยวเฉาหญิงถึง 80-90 ซม. ความยาวน้อยกว่าสองเมตรเล็กน้อยยกเว้นหาง ความสูงของตัวผู้อยู่ที่ประมาณ 120-125 ซม. มีความยาวลำตัว 2.5 เมตร
สิงโตมีดวงตาขนาดใหญ่พอที่ปรับให้เข้ากับความมืดได้อย่างสมบูรณ์แบบ ขากรรไกรของแมวที่กินสัตว์อื่นนั้นมีพลังมากและไม่ขยับไปด้านข้าง เขี้ยวขนาดใหญ่ด้านหน้าเป็นอาวุธที่มีประสิทธิภาพในระหว่างการตามล่าของสิงโตพวกมันถูกออกแบบมาเพื่อฉีกเนื้อชิ้นส่วน เช่นเดียวกับตัวแทนของตระกูลแมวสิงโตไม่เคยเคี้ยวอาหารกลืนทั้งชิ้น ลิ้นสิงโตหยาบกับการเคลือบหัวใต้ดินแบบพิเศษด้วยความช่วยเหลือจากนักล่าที่แยกกระดูกออกจากเนื้อสัตว์ระหว่างการดูดซึมอาหารเช่นเดียวกับการจับเห็บและหมัดในระหว่างการซัก
สีของสิงโตอาจแตกต่างกันเล็กน้อยขึ้นอยู่กับชนิดย่อย มีบุคคลที่มีทั้งสีนมสีเบจและมีร่างกายสีน้ำตาลอ่อนเกือบแผงคอสีดำ มีกรณีของการเกิดของสิงโตเผือกเป็นที่รู้จักกัน
ตอนนี้คุณรู้แล้วว่าสิงโตแอฟริกาเป็นอย่างไร มาดูว่าเขาอาศัยอยู่ที่ไหน
สิงโตแอฟริกาอาศัยอยู่ที่ไหน
รูปถ่าย: สิงโตแอฟริกาในธรรมชาติ
ประมาณ 10,000 ปีที่แล้วสิงโตรวมถึงสัตว์แอฟริกาเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมจำนวนมากที่สุดหลังจากมนุษย์ กว่าสองศตวรรษที่อยู่อาศัยของพวกเขาลดลงอย่างมีนัยสำคัญ หากในยุคกลางตอนต้นสายพันธุ์ย่อยทั้งหมดของสิงโตแอฟริกาพบได้เกือบทุกที่ในแอฟริกายกเว้นป่าฝนและทะเลทรายผู้ล่าวันนี้รอดชีวิตมาได้เพียงทางตอนใต้ของทะเลทรายซาฮารา
สิงโตแอฟริกาอาศัยอยู่:
- ในส่วนตะวันตกและตะวันตกเฉียงเหนือของทวีปแอฟริกา
- ทางตะวันออกเฉียงใต้ของแอฟริกา
ข้อเท็จจริงที่น่าสนใจ: เสียงคำรามที่มีลักษณะเป็นลักษณะของทั้งสี่สายพันธุ์จากตระกูลแมว แต่สิงโตนั้นน่ากลัวและเสียงดังที่สุดถึง 115 เดซิเบลซึ่งเทียบได้กับปริมาณของคอนเสิร์ตร็อค ได้ยินเสียงคำรามของสิงโตนาน 10 กิโลเมตรการสั่นสะเทือนสามารถยกระดับฝุ่นละออง
สะวันนาเป็นที่อยู่อาศัยของแมวแอฟริกันที่กินสัตว์เป็นอาหาร บางครั้งนักล่าเหล่านี้สามารถย้ายไปที่ป่า สัตว์มักจะอยู่ใกล้กับอ่างเก็บน้ำบางแห่งที่สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกีบเท้าไม่ได้เข้ามาในสถานที่รดน้ำและนี่คือสถานที่หลักในการล่าสัตว์
ในการถูกกักขังสิงโตแอฟริกันรู้สึกดีให้ลูกได้ค่อนข้างง่ายโดยเฉพาะในกรงเปิด ด้วยการดูแลและโภชนาการที่เหมาะสมพวกเขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้ถึง 20 ปีซึ่งมากกว่าในป่า
สิงโตแอฟริกากินอะไร
รูปถ่าย: สิงโตนักล่าแห่งแอฟริกา
นักล่าชาวแอฟริกันเป็นเหยื่อของม้าลายขนาดใหญ่สัตว์ป่าสัตว์เลื้อยคลานแอฟริกาสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์เล็ก ๆ หลากหลายชนิดรวมถึงสัตว์ฟันแทะนก ตัวแทนของตระกูลแมวไม่รังเกียจที่จะล่าเหยื่อจากนักล่าตัวเล็กอื่น ๆ หยิบซากศพ
สิงโตชอบล่าสัตว์เป็นกลุ่มเล็ก ๆ ในตอนค่ำและตอนกลางคืน พวกเขากระโดดขึ้นไปหาเหยื่อจากด้านบนและขุดลงไปในลำคอทันทีพยายามนำเหยื่อลงสู่พื้นโดยเร็วที่สุด การล่าสัตว์จบลงด้วยความสำเร็จเพียงครึ่งเดียว สิงโตไม่ได้วิ่งเป็นระยะทางไกลเพราะมีลักษณะทางสรีรวิทยา - มีหัวใจที่เล็กและอ่อนแอมากเมื่อเทียบกับกล้ามเนื้อขนาดใหญ่
บางครั้งสิงโตก็หิวไปหลายวัน ในแต่ละวันแต่ละคนต้องการเนื้ออย่างน้อย 7-9 กิโลกรัม พวกเขาดื่มน้ำด้วยความเต็มใจในทุกโอกาส แต่ถ้ามันไม่เพียงพอพวกเขาสามารถทำได้โดยไม่ใช้มันนานถึง 4-5 วันเนื่องจากของเหลวที่จำเป็นได้มาจากอาหาร แม้จะมีความจริงที่ว่ามีเพียงหญิงล่าส่วนใหญ่เพศชายดูดซับอาหารครั้งแรกและครั้งเดียวแล้วสิงโตและบุคคลเล็ก ขั้นตอนการกินนั้นมีเสียงดังมากด้วยการต่อสู้และคำราม
หากเหยื่อเป็นชายที่มีขนาดใหญ่และแข็งแรงเขาสามารถเข้าร่วมการล่าและช่วยเหลือสิงโตได้ เพศชายโสดที่ยังไม่มีความภาคภูมิใจในการไปล่าสัตว์ตามลำพัง แต่เนื่องจากแผงคอที่น่าประทับใจของพวกมันจึงไม่มีประสิทธิภาพเท่ากับตัวเมียดังนั้นพวกเขาจึงมักเลือกเหยื่อที่เล็กและเบากว่า
คุณสมบัติของตัวละครและไลฟ์สไตล์
รูปถ่าย: สิงโตแอฟริกันจากสมุดปกแดง
สิงโตมีอายุยืนกว่าเพศชาย สิงโตที่จุดสูงสุดของความแข็งแรงของพวกเขาอยู่ระหว่าง 5 และ 10 ปีหลังจากถึงขีด จำกัด อายุของกิจกรรมของพวกเขาส่วนเล็ก ๆ ของเพศชายอยู่รอด จากสิงโตแมวแอฟริกาตัวอื่น ๆ ในการก่อตัวของความภาคภูมิใจหรือกลุ่มครอบครัวที่แยกจากกัน ความภาคภูมิใจมักจะประกอบด้วยบุคคลที่เป็นผู้ใหญ่หลายคนและลูกหลานของพวกเขา ลูกสิงโตหนุ่มออกจากกลุ่มผู้ปกครองเมื่อพวกเขามาถึงวัยแรกรุ่น พวกเขาจะกลายเป็นคนสันโดษจนกว่าพวกเขาจะพบความภาคภูมิใจใหม่กับผู้นำที่อ่อนแอเก่าซึ่งในการดวลนั้นได้ยกสิทธิของพวกเขาให้แก่คนที่เข้มแข็งและเด็ก สิงโตบางตัวยังคงเร่ร่อนไปตลอดชีวิต
ความภาคภูมิใจมีกฎของตัวเอง:
- ทั้งหมดเชื่อฟังหัวหน้าชาย
- มนุษย์ต่างดาวและลูกสิงโตที่โตแล้วก็ถูกขับไล่ออกไป
- หญิงสาวยังคงอยู่ในความภาคภูมิใจ;
- เพศผู้มักจะปกป้องอาณาเขตของพวกเขาอย่างกระตือรือร้นซึ่งมีหลายตารางกิโลเมตร
- ตัวเมียเป็นค่านิยมหลักของเพศชาย
- ความสัมพันธ์ในครอบครัวเป็นพื้นฐานของความสัมพันธ์ที่ภาคภูมิใจ
สิงโตแอฟริกันมีการใช้งานมากที่สุดหลังจากพระอาทิตย์ตก ออกไปตามล่าตัวเมียปล่อย“ พี่เลี้ยง” ไว้กับลูกแมว ในระหว่างวันสิงโตส่วนใหญ่พักผ่อนเพศชายไปรอบ ๆ และทำเครื่องหมายอาณาเขตของพวกเขา ผู้ชายที่มีความภาคภูมิใจของตัวเองถูกบังคับให้ขับไล่ผู้ชายคนอื่นให้ห่างจากผู้หญิงของเขาอย่างต่อเนื่อง การต่อสู้ที่ดุเดือดเกิดขึ้นบ่อยมาก แม้ว่าหัวแห่งความเย่อหยิ่งไม่ตายในการต่อสู้ แต่ถูกเตะออกไปก็มีแนวโน้มว่าเขาจะต้องตายเพราะบาดแผลที่ได้รับในการชุลมุนหรือเพราะความอดอยาก
โครงสร้างและการสืบพันธุ์ทางสังคม
รูปถ่าย: สิงโตสิงโตแอฟริกา
ต่างจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่น ๆ สิงโตเป็นคู่ในเวลาใดก็ได้ในแต่ละปีและนั่นคือเหตุผลว่าทำไมคุณถึงเห็นผู้หญิงตัวหนึ่งที่มีลูกในวัยต่างกัน ภายใน 3-4 ปีสิงโตสามารถนำลูกหลานไปได้ ไลออนส์เป็นสามีหลายคนและผู้ชายสามารถผสมพันธุ์กับผู้หญิงหลายคนจากความภาคภูมิใจของเขาเพื่อที่จะทิ้งลูกหลานให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้และถ่ายทอดยีนของเขา
การตั้งครรภ์ใช้เวลาประมาณสี่เดือน ด้วยการเข้าใกล้ช่วงเวลาสำคัญหญิงจึงเกษียณเพื่อให้กำเนิดสิงโต ลูกแมวซ่อนลูกแมวที่เกิดมาหกสัปดาห์แล้วนำไปสู่ความภาคภูมิใจ
โดยปกติลูกสิงโต 3-4 ตัวจะเกิด เมื่อแรกเกิดพวกเขามีน้ำหนักไม่เกิน 1.5 กิโลกรัม เด็ก ๆ ลืมตาหลังจาก 10-11 วันและหลังจากนั้นเพียงไม่กี่สัปดาห์พวกเขาก็เริ่มเดิน Lionesses ในความภาคภูมิใจให้กำเนิดเกือบพร้อมกันพวกเขาทั้งหมดเลี้ยงลูกสิงโตแรกเกิดดูแลพวกเขาสร้างสถานรับเลี้ยงเด็ก เพียงหนึ่งปีต่อมาเด็ก ๆ เข้าร่วมการล่าสัตว์เรียนรู้จากผู้ใหญ่ ถึงสองปีชายหนุ่มได้รับการคุ้มครองโดยสิงโตหลักแล้วพวกเขาก็ถูกไล่ออกจากโรงเรียน
ข้อเท็จจริงที่น่าสนใจ: หากหัวหน้าเผ่าเดิมของตระกูลสิงห์แพ้ชายอีกคนแล้วสิงโตที่เพิ่งมาถึงก็จะสังหารลูกสิงโตทั้งหมดทันทีเพื่อให้ลูกเมียพร้อมที่จะผสมพันธุ์โดยเร็วที่สุด เพศชายฆ่าสิงโตน้อยมาก ในป่ามีหลายครั้งที่สิงโตช่วยชายหลักขับไล่ซิงเกิ้ลหนุ่ม
ศัตรูธรรมชาติของสิงโตแอฟริกา
รูปถ่าย: สิงโตแอฟริกาหญิง
สิงโตแอฟริกาที่เป็นผู้ใหญ่นั้นแทบไม่มีศัตรูเลยในหมู่สัตว์ บางครั้งพวกเขาอาจได้รับบาดเจ็บระหว่างการล่าเนื่องจากพวกเขาสูญเสียความสามารถในการรับอาหาร ถ้าผู้ชายคนเดียวได้รับบาดเจ็บจากนั้นก็เป็นไปได้ว่าเขาจะตายจากความหิวโหยและถ้ามันเป็นสิงโตจากความเย่อหยิ่งหรือสิงโตตัวเมียสมาชิกคนอื่น ๆ ในครอบครัวจะดูแลพวกเขา บุคคลที่เป็นผู้ใหญ่ของสิงโตแอฟริกันระมัดระวังจระเข้ขนาดใหญ่เพียงตัวเดียวเนื่องจากอยู่ตรงหน้าแมวที่กินสัตว์อื่นไม่มีอำนาจ
สิงโตค่อนข้างตายในขากรรไกรของผู้ชายถูกโจมตีโดยนักล่าอื่น ๆ ไฮยีน่ามีความสามารถในการฆ่าคนหนุ่มสาวหรือสิงโตที่บาดเจ็บและป่วย ในความภาคภูมิใจบางครั้งโรคระบาดของโรคที่เป็นอันตรายก็เริ่มต้นขึ้นซึ่งสามารถทำลายบุคคลหลายคนในครั้งเดียวหรือแม้กระทั่งทั้งครอบครัว พาหะของการติดเชื้อคือปรสิตดูดเลือด
การรุกล้ำเป็นภัยคุกคามที่สำคัญต่อสิงโตแอฟริกัน พวกเขาตกหลุมพรางของนักล่าพวกเขาถูกฆ่าตายจากปืนในซาฟารี นักท่องเที่ยวบางคนมีความปรารถนาอย่างยิ่งที่จะได้รับรางวัลล่าสัตว์ในรูปแบบของหนังสิงโต
ข้อเท็จจริงที่น่าสนใจ: ในสมัยโบราณมีการพบสิงโตทั่วทั้งยุโรปคอเคซัสเกือบทั่วเอเชีย เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาทั้งหมดถูกกำจัดโดยนักล่า
สถานะประชากรและสปีชีส์
รูปถ่าย: สิงโตแอฟริกาลักษณะเป็นอย่างไร
ในที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติวันนี้มีสิงโตแอฟริกา 50,000 ตัวในสวนสัตว์ - ประมาณ 2,000 คน สิงโตแอฟริกาถูกนำเข้าสู่ Red Book โดยการประชุมระหว่างประเทศในฐานะสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ ชนิดย่อยของแอฟริกาเหนือได้ถูกทำลายโดยมนุษย์อย่างสมบูรณ์แล้วและสามารถพบได้ในสวนสัตว์เท่านั้น
จากข้อมูลที่มีอยู่ในยุค 60 ของศตวรรษที่ผ่านมานักล่าสัตว์ได้สังหารสิงโตแอฟริกันประมาณ 20,000 ตัวในอุทยานเซเรนเกติ ในหกประเทศในทวีปแอฟริกาอนุญาตให้ล่าสัตว์ที่สง่างามเหล่านี้ได้ นักล่าจากทั่วทุกมุมโลกพุ่งเข้ามาในทุ่งหญ้าสะวันนาไม่ได้คิดเกี่ยวกับความเสียหายที่เกิดขึ้นกับประชากรสิงโต
แม้ว่าสิงโตจะไม่ไล่ล่าผู้คนภายใต้สภาวะปกติ แต่บางครั้งก็มีผู้เสียชีวิตจากมนุษย์ ในทวีปแอฟริกาประมาณร้อยคนเสียชีวิตทุกปีจากความผิดปกติของแมวที่กินสัตว์อื่นมักจะเป็นเพศผู้หรือป่วยซึ่งเป็นเหยื่อที่ไม่สามารถเข้าถึงได้และมักจะถูกโจมตี ความจริงข้อนี้ยังกระตุ้นให้เกิดปฏิกิริยาตอบโต้อย่างรุนแรงของประชาชนในพื้นที่ต่อความภาคภูมิใจของสิงโตนั่นคือการยิงของพวกเขา
ข้อเท็จจริงที่น่าสนใจ: จำนวนสิงโตแอฟริกาที่มักจะมี 15 คนพร้อมกับลูกสิงโต แต่สามารถเข้าถึงได้มากถึง 40 คน ในสิงโตเอเชียความภาคภูมิใจแบ่งออกเป็นเพศชายและเพศหญิงและเพศผู้ที่มีเพศสัมพันธ์จะติดต่อได้เฉพาะในช่วงฤดูผสมพันธุ์เท่านั้น
สิงโตแอฟริกาแอฟริกัน
รูปถ่าย: สิงโตแอฟริกันจากสมุดปกแดง
การสร้างอุทยานแห่งชาติและเขตอนุรักษ์มีส่วนช่วยในการอนุรักษ์สิงโตแอฟริกัน ที่สำคัญที่สุดคืออุทยานแห่งชาติในแทนซาเนีย, นามิเบีย, Kruger Park ในแอฟริกาใต้ นอกเขตแดนของดินแดนเหล่านี้สิงโตมักถูกทำลายโดยผู้คนเนื่องจากพวกเขาลากปศุสัตว์ ยิ่งหมู่บ้านอยู่ใกล้กับที่อยู่อาศัยของแมวนักล่า
ปัจจัยลบหลักที่มีผลต่อประชากร:
- การเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ
- โรคต่าง ๆ และกิจกรรมของมนุษย์
- การสูญเสียถิ่นที่อยู่
- ขัดแย้งกับบุคคล
คนในแอฟริกาตะวันตกนั้นแยกตัวออกมาจากประชากรสิงโตแอฟริกาตอนกลางและแทบจะไม่ได้ผสมรวมกัน การแยกทางภูมิศาสตร์สามารถนำไปสู่การลดลงอย่างมากในความหลากหลายทางพันธุกรรม เพื่อป้องกันสิ่งนี้และทำให้กระปรี้กระเปร่ากลุ่มยีนนักวิทยาศาสตร์ใช้วิธีการผสมเทียม กระบวนการดังกล่าวลำบากและซับซ้อนมาก แต่ยังไม่มีวิธีอื่นใด การฝึกฝนของการแนะนำบุคคลแต่ละคนจากประชากรอื่นเป็นความภาคภูมิใจใหม่ ความขัดแย้งระหว่างบุคคลมักจะไม่เกิดขึ้น
สิงโตแอฟริกา ค่อนข้างประสบความสำเร็จในการเลี้ยงในสภาพเทียม แต่จากผู้เชี่ยวชาญบอกว่าเขาไม่ได้รับสายพันธุ์แท้ ตั้งแต่วัยเด็กทุกคนรู้ว่าสิงโตมีหน้าตาเป็นอย่างไรและจากแผงคอสุดเก๋ที่เด็กรู้จักพระราชาผู้ยิ่งใหญ่ของสัตว์ ตอนนี้ชะตากรรมของสัตว์ที่สง่างามนี้ขึ้นอยู่กับการกระทำของมนุษย์ เวลาจะบอกว่าประชากรของสิงโตแอฟริกาจะได้รับการเก็บรักษาไว้หรือไม่หรือสามารถเห็นได้เฉพาะในภาพในตำราเรียนในสวนสัตว์
